Αδρομυκώσεις - βερτισιλλιώσεις

Θεωρούνται από τις πιο σοβαρές ασθένειες των πυρηνοκάρπων, της ελιάς, της φιστικιάς και του αμπελιού. Οι αδρομυκώσεις εξελίσσονται αργά και προσβάλλουν τα αγγεία των δένδρων προκαλώντας μαρασμό και αποξήρανση κλάδων ή ολόκληρου του δένδρου.

                     Συμπτώματα  :

Στα πυρηνόκαρπα τα συμπτώματα εκδηλώνονται μονόπλευρα, στη μια πλευρά των προσβεβλημένων οργάνων . Αργότερα, προχωρεί συνήθως και στην άλλη. Η προσβολή εμφανίζεται με μαρασμό κλαδιών και βραχιόνων και χλώρωση των φύλλων. Στη συνέχεια τα φύλλα καρουλιάζουν, πέφτουν και ακολουθεί αποξήρανση του κλάδου.
Χαρακτηριστικό σύμπτωμα αποτελεί ο καστανός μεταχρωματισμός που παρατηρείται στα αγγεία του ξύλου των προσβεβλημένων κλάδων. 

Στην ελιά, η ασθένεια εκδηλώνεται με δύο τρόπους:

Ο πρώτος είναι με την μορφή του απότομου μαρασμού, όταν προσβάλλεται ολόκληρο το δένδρο. Η αποπληξία παρατηρείται κυρίως σε νεαρά δένδρα και φυτώρια. 

Σε αυτή την περίπτωση τα φύλλα συστρέφονται προς τα κάτω, παίρνουν ένα σκούρο γκρι ή καστανό χρώμα και αποξηραίνονται, ενώ παραμένουν πάνω στο δένδρο.

Ο δεύτερος τρόπος, αφορά την αργή αποξήρανση του δένδρου, που με την πάροδο του χρόνου επεκτείνεται σε ολόκληρη την κόμη. Σε αυτή την περίπτωση προκαλείται μαρασμός, τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Τα ξηρά κλαδιά παραμένουν γυμνά και τελικά επέρχεται ολοκληρωτική ξήρανση του δένδρου. 

Στην φιστικιά, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα των πυρηνοκάρπων, με τη διαφορά ότι τα φύλλα των προσβεβλημένων κλάδων ξηραίνονται αλλά δεν πέφτουν. 

Στο αμπέλι, η ασθένεια εκδηλώνεται με απότομο μαρασμό και αποξήρανση του φυλλώματος μερικών ή όλων των κληματίδων του πρέμνου.

Σε κατά μήκος τομή παρατηρείται ο χαρακτηριστικός καστανός μεταχρωματισμός των αγγείων του ξύλου. 

Παθογόνο - Συνθήκες ανάπτυξης

Οι βερτισιλλιώσεις είναι τυπικά εδαφογενείς ασθένειες. Το παθογόνο επιβιώνει κυρίως στα προσβεβλημένα υπολείμματα των καλλιεργειών και διατηρείται στο έδαφος για πολλά χρόνια (8-14). Ένας άλλος τρόπος διαιωνίσεώς του είναι τα διάφορα ζιζάνια - ξενιστές. Τα παθογόνα διασπείρονται με το νερό, τα υπολείμματα της καλλιέργειας, τα ζιζάνια και με το έδαφος το οποίο μεταφέρεται με τα εργαλεία ή τις καλλιεργητικές μηχανές. Σε μεγάλες αποστάσεις η μεταφορά τους γίνεται με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό. Οι μύκητες μολύνουν από τη ρίζα και εγκαθίστανται στα αγγεία του ξύλου.

Αντιμετώπιση

Προληπτικά συνιστάται εγκατάσταση των δένδρων μακριά από χωράφια όπου καλλιεργούνται ετήσια φυτά ευαίσθητα στις αδρομυκώσεις και σε εδάφη απαλλαγμένα από μολύσματα 

Πρέπει να χρησιμοποιείται υγιές πολλαπλασιαστικό υλικό και ανθεκτικές ποικιλίες ή υποκείμενα. 

Πρέπει να αποφεύγεται η συγκαλλιέργεια των δένδρων με ευπαθή ετήσια φυτά. 

Η άρδευση των δένδρων δεν θα πρέπει να γίνεται με αυλάκια διότι τα μολύσματα μεταφέρονται με το νερό στα υγιή δένδρα. 

Συνιστάται να γίνεται επιμελής ζιζανιοκτονία με χημικά μέσα, έτσι ώστε να αποφεύγονται πληγές στο ριζικό σύστημα των δένδρων.

Συνιστάται ξερίζωμα των προσβεβλημένων δένδρων.

 

Προσοχή!

Τα στοιχεία που αναφέρονται στην παρούσα εργασία έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση το πρόγραμμα του επιβλέποντα γεωπόνου. 

Η επιλογή και η χρήση των φυτοπροστατευτικών προϊόντων πρέπει να γίνεται ΜΟΝΟ σύμφωνα με τις οδηγίες γεωπόνου.

Για περισσότερες πληροφορίες : κλικ εδώ